Let op: deze tekst en vormgeving is nog “under construction.”

De Egyptische lotusbloem

De lotus werd beschouwd als symbool voor de eeuwige kringloop van de zon en de regeneratie in het algemeen. Deze metafoor ontstond toen men bemerkte dat de bloem van de lotus, een soort waterlelie, zich ’s avonds sloot en onder water verdween om ’s morgens terug open te bloeien. De lotusbloem is daarom voor de Egyptenaren een symbool voor eeuwige vernieuwing.

In een van de scheppingsmythen was het de lotusbloem die oprees uit het oerwater. Uit de kelk van de lotus verscheen de eerste morgenzon, de zonnegod.

Op vrijwel alle afbeeldingen uit de oude Egyptische Kunst is de lotusbloem te zien.

De Indiase Lotusbloem,
De kosmische lotus van India symboliseert de toegang naar het universum; het blad van de lotus is symbool van de vruchtbaarheid, de bloem is symbool van de moederschoot.

Vanuit de diepte werkt de blauwe lotus omhoog en brengt ze realisatie dat de energie zelf zijn weg zoekt, ontstaan vanuit de bron, zich koestert in de zon. Ze toont dat vanuit de donkerste bodem dat de lichtkracht altijd de juiste weg weet te vinden.

Op mijn weg naar boven ontdoe ze zich van alles wat niet bij haar hoort en blijft ze vrij om haar schoonheid te laten zien.